Chociaż pojawiają się głosy, także wśród stomatologów, że kwasy owocowe są

przyczyną próchnicy, nie oznacza to jeszcze, że jabłka zębom przede wszystkim

szkodzą. Pektyny z jabłek wzmacniają szkliwo, zapobiagając próchnicy.

Gryzienie twardych owoców jest korzystne dla dziąseł. Jeśli nie myjesz

regularnie zębów, rzeczywiście kwasy owocowe mogą je zaatakować. Czy

jednak na pewno to wina jabłek?

W jednym, sporym jabłku jest ponad 16 g węglowodanów. Te, jak wiadomo, są

niezbędnym paliwem dla mózgu. Naukowcy podejrzewają również, że zawarte

w jabłku flawonole mogą poprawiać funkcje poznawcze (pamięć, szybkość

przetwarzania informacji, ogólna zdolność myślenia). Wprawdzie szczegółowe

badania dotyczyły flawonoli zawartych w kakao, jednak ocenia się, że te z

owoców nie są gorsze. Zwłaszcza, że nie grożą przedawkowaniem kalorii, a

nawet swoistym uzależnieniem, jak czekolada.

Ponieważ jabłko jest uprawiane w Polsce od setek lat, znakomicie przyswajamy

zawarte w nim substancje odżywcze. Wiadomo, że żywność rodzima, znana

naszym przodkom, jest lepiej wykorzystywana niż produkty może i bogatsze,

ale słabiej poznane, "oswojone". Zapewne właśnie dlatego wśród Polaków (ale i

innych nacji – jabłka opanowały niemal cały świat dawno, dawno temu) te

owoce rzadko wywołują alergie. Oczywiście, uczulać może niemal wszystko,

ale praktyka pokazuje, że jabłka wprowadzane jako pierwsze do diety dzieci

najczęściej są dobrze tolerowane przez najmłodszych. I potem tak nam już

zostaje.

Dzięki zawartości wielu minerałów, w tym potasu, żelaza, cynku, krzemu, a

także witamin A, C, E oraz z gupy B jabłka poprawiają stan skóry, włosów i

paznokci. Zawarte w jabłkach wszystkie przeciwutleniacze zapobiegają

przedwczesnemu starzeniu skóry, choćby dlatego, że chronią w niej

kolagen

W sezonie jesienno-zimowym wszyscy sprzymierzeńcy układu

odpornościowego są na wagę złota. Chociaż jabłka nie są tak znane i docenianie

w tym zakresie, jak maliny, cytrusy czy obfitująca w witaminę C papryka, także

dbają o naszą formę i zdolność do walki z infekcjami.

W 100 g jabłka jest ok. 8 mg witaminy C (przy średnim dobowym

zapotrzebowaniu 50 mg, a w okresie zachorowań nawet dwa razy większym).

Niewiele więc zdziałają w tym zakresie. Zawierają jednak także cynk,

mikroelement niezbędny do prawidłowego rozwoju limfocytów T, czyli białych

krwinek, które niszczą chorobotwórcze bakterie i wirusy, a także wiele innych

substancji ogólnie poprawiających naszą formę. Tymczasem zdrowy organizm

zwykle sam radzi sobie znakomicie z inwazją mikrobów. Układ

immunologiczny zawdzięcza jednak jabłkom naprawdę sporo przede wszystkim

dlatego, że sprzyjają one tworzeniu właściwej flory bakteryjnej w jelitach.

Pamietając, że 70proc. odporności zależy od pracy jelit, nie żałujmy

sobie jabłek

Jabłka, nie dość, że są niskokaloryczne (średnio ok. 40 kcal w 100g – nie

dotyczy szarlotek i słodzonych musów), to jeszcze usprawniają proces

trawienia, a zarazem hamują apetyt. Jest to możliwe dzięki pektynom, które

wypełniają żołądek, zapewniając wysyłanie do mózgu sygnału o sytości, a

potem skutecznie sprzątają w jelitach. Chociaż ilościowo błonnika w jabłkach

jest sporo (średnio 2 g w 100 gramach produktu), nie są to ilości imponujące w

porównaniu do orzechów czy leśnych owoców. Zarazem liczy się nie tylko

ilość, ale i jakość. Pektyny z jabłek są wyjątkowo cenione i chętnie

wykorzystywane w medycynie naturalnej.

Znaczna zawartość flawonoidów ma także niebagatelne znaczenie dla serca i

całego układu krążenia. Nie pozwalając blaszkom miażdżycowym przyklejać się

do naczyń, są potencjalnym obrońcą przed miażdżycą. Nie dość, że krew dzięki

nim nie zlepia się nadmiernie, to dodatkowo chronią wszelkie naczynia

krwionośne przed stanami zapalnymi, a także przyspieszają regenerację ich

ścian.

Wśród flawonoidów przyjaznych sercu na szczególną uwagę zasługuje zawarta

w jabłkach kwercetyna. Uszczelnia żyły i tętnice , a także utrudnia osadzanie się

w nich cholesterolu.

Jabłka to prawdziwa skarbnica przeciwutleniaczy, a wiadomo, że antyoksydanty

przedłużają życie niemal każdej komórki ludzkiego organizmu i w efekcie

całego ciała. Wolne rodniki to atomy, cząsteczki lub jony, które mają na

zewnętrznej orbicie pojedynczy, niesparowany elektron. Są "zdeterminowane",

by przyłączyć lub oddać ten elektron, wykazując przy tym dużą, często

niszczącą aktywność chemiczną. Utleniają każdy związek, z którym nawiążą

kontakt. W organizmie człowieka atakują związki, których cząsteczki mają

podwójne wiązania, czyli wszelkie białka, kwas dezoksyrybonukleinowy,

nienasycone kwasy tłuszczowe, wchodzące w skład błon komórkowych,

niektóre cukry złożone.

Jeśli w organizmie jest zachwiana równowaga między ilością wolnych

rodników, a zwalczających je przeciwutleniaczy, dochodzi do uszkodzenia błon

komórkowych, DNA, enzymów (w ich składzie są atakowane białka). Skutek to

nie tylko przyspieszony proces starzenia (np. Zmarszczki, gorszy wzrok), czy już

choroby związane z wiekiem (choroba Alzheimera), ale i typowe schorzenia

cywilizacyjne, atakujące coraz młodszych: miażdżyca, udary mózgu, choroby

serca, nowotwory, cukrzyca. Wśród uznanych antyoksydantów z pewnością

warto wymienić witaminę A i C, polifenole (w tym flawonoidy), a nawet

minerały (cynk, selen). Wszystkie znajdziesz w jabłkach. Chociaż na pewno są

lepsze źródła wymienionych witamin czy minerałów, w jabłku te

przeciwutleniacze występują zespołowo, a już suma jest naprawdę imponująca.

Wystarczy każdego dnia zjeść 1-2 duże jabłka,by obniżyć stężenie

niechcianego cholesterolu LDL o kilka procent i znacznie zmniejszyć ryzyko

zawału. Jabłka dostarczają sporo błonnika, a dokładniej pektyn. Hamują one

wchłanianie cholesterolu LDL z jelita, co prowadzi do zwiększenia produkcji

"dobrego" cholesterolu HDL w watrąbie, a w konsekwencji do obniżenia

stężenia "złego" cholesterolu we krwi. Neutralizaując kwasy żółciowe, pektyny

wymuszają na wątrobie pobieranie cholesterolu we krwi. Dodatkowo zawarte w

jabłkach przeciwutleniacze flawonoidy skutecznie zapobiegają tworzeniu się

zakrzepów w naczyniach krwionośnych. Sprawny przepływ krwi ułatwia

usuwanie niechcianego tłuszczu z organizmu.